Van mode tot missie: de tijdloze fotografie van Paul de Graaff
Wat maakt een foto écht? Wanneer raakt een beeld voorbij het oppervlak en toont het de kern van een mens of een moment? In deze aflevering van Ondernemers met een Missie spreken we met Paul de Graaff – modefotograaf, portretkunstenaar én de man achter een indrukwekkend boek over veteranen. Een gesprek over liefdevol kijken, onverwachte wendingen en beelden die blijven hangen.
“Ik doe maar wat”
Paul begon zijn loopbaan zoals veel ondernemers dat doen: gewoon beginnen. Na een korte poging tot een modieuze carrière in Zürich – met een mapje dat, zo geeft hij zelf toe, “nog niet zoveel voorstelde” – besloot hij op twintigjarige leeftijd voor zichzelf te beginnen. Met een geleende camera van zijn broer en een dosis lef die hem tot op de dag van vandaag kenmerkt.
Die intuïtieve manier van werken is gebleven.
“Ik ben niet iemand die een meerjarenplanning heeft. Ik begin gewoon ergens aan.”
En dat werkt, want Pauls portfolio groeide uit tot een imposante lijst: van modefotografie voor Avant Garde en Linda de Mol, tot commerciële opdrachten voor HEMA, V&D en De Bijenkorf.
Van liefdevol licht tot liefdeloze beelden
Wat Pauls werk onderscheidt, is zijn oog voor licht en menselijkheid.
“Wat ik altijd direct zie, is hoe het licht wordt gehanteerd. Liefdevol licht maakt het verschil tussen een gewone foto en een beeld dat raakt.”
Zwart-wit is voor hem een vanzelfsprekende keuze:
Zonder kleur zie je de essentie. Het beeld krijgt direct meerwaarde.”
En hoewel hij zijn talent bescheiden omschrijft met “ik doe maar wat” – een quote die prompt de kop werd van een AD-artikel – voel je als kijker dat zijn beelden allesbehalve toevallig zijn.
“Soms voelt het wel alsof ik gewoon iets doe, maar het is natuurlijk niet zo.”
Portretten met een missie
Naast zijn commerciële werk maakte Paul een diepe buiging naar de andere kant van het leven. Tijdens corona begon hij aan een project dat hem zichtbaar raakt: portretten van veteranen. Wat begon met een oproep op Facebook groeide uit tot een boek met 105 portretten en bijbehorende, door de veteranen zelf geschreven verhalen.
Paul: “Er zijn verhalen gedeeld die thuis nog nooit verteld zijn. Eén veteraan heb ik echt aangemoedigd het met zijn gezin te delen. En hij heeft het gedaan.”
Het boek is niet alleen een eerbetoon aan deze mannen en vrouwen, maar ook een waardevolle bron voor familieleden die beter willen begrijpen wat er in een veteraan omgaat.
De kracht van echtheid
Wat Pauls verhaal zo inspirerend maakt, is de rode draad van echtheid. Van de keuze voor zwart-wit tot zijn openhartige emoties over zijn eigen jeugd – zijn werk en woorden ademen oprechtheid. Zijn boek over veteranen raakte een persoonlijke snaar:
“Toen ik bezig was, realiseerde ik me pas hoeveel verhalen ik herkende van thuis. Mijn vader was oorlogsveteraan. Onbewust heb ik misschien wel het boek gemaakt dat ik als kind nodig had.”
Reflectie
Paul de Graaff laat zien hoe belangrijk het is om met liefde en aandacht te kijken – of dat nu is naar een model in de studio of een veteraan met een verhaal. Zijn beelden zijn niet alleen technisch sterk, maar bovenal menselijk. En dat maakt hem niet zomaar een fotograaf, maar een echte verhalenverteller. Met licht als pen en de camera als papier.